Οι σοφοί, ακόμη κι αν είναι ευλογημένοι με υλική ευημερία, δε χάνουν ποτέ από την αντίληψή τους την αλήθεια ότι όλα τα πράγματα είναι εφήμερα.

Οι ανόητοι, που ψάχνουν σ’αυτόν τον ατελή κόσμο για την ολοκλήρωση, ποτέ δεν κερδίζουν απ’αυτόν κάτι παραπάνω από φευγαλέα ικανοποίηση. Διότι το ομορφότερο και πιο ντελικάτο όνειρο γήινης ευτυχίας δε μπορεί παρά να ενωθεί με την κατηφή πομπή που κινείται προς το κρεματόριο της απογοήτευσης.

    Οι σοφοί κατανοούν την παροδική φύση της ζωής. Δε χάνουν χρόνο χτίζοντας ονειρικά κάστρα μάταιων προσδοκιών. Αντ’αυτού, καλλιεργούν τη μη-προσκόλληση προς τις εμπειρίες αυτής της γης. Όταν ο θάνατος έρχεται, βρίσκουν την τελειότητα της ολοκλήρωσης στο Θεό.