Αν αποβλέπετε στη σοφία και στην αμιγή ευτυχία, κρατείστε  τα συναισθήματα της καρδιάς σας ελεύθερα. Μην αντιδράτε υπερβολικά στα σκαμπανεβάσματα της ζωής . Με άλλα λόγια, όταν σας επισκέπτεται η καλοτυχία, μη βουτάτε με ορμή μέσα σε αστραφτερά ρυάκια ενθουσιασμού. Αντισταθείτε στον πειρασμό να βυθιστείτε μελαγχολικά σ’ένα βούρκο απελπισίας όταν το μονοπάτι μπροστά σας δεν προτείνει καμιά έξοδο διαφυγής από τις παρούσες δυσκολίες.

Γι’αυτούς που δεν παρατηρούν, ο υλικός κόσμος είναι ένας αχαρτογράφητος αγριότοπος γεμάτος κινδύνους. Η περιστασιακή επιτυχία- είτε των ίδιων είτε κάποιου άλλου- έλκει τον αμαθή πεζοπόρο προς αμέτρητα μονοπάτια  ψευδούς ελπίδας. Πολύ συχνά, το μονοπάτι εξαφανίζεται μέσα σε μια έρημο κομματιασμένων ονείρων. Η επιτυχία εναλλάσσεται με την αποτυχία, σαν κορυφές και κοιλάδες σε μια οροσειρά.

Οι κανόνες για μια καρπερή, χαρούμενη ζωή δεν είναι πολλοί , ούτε δύσκολο να ακολουθηθούν. Πρέπει όμως να μελετηθούν προσεκτικά, θέτοντάς τους σε καθημερινή εξάσκηση.

Ο κόπος και ο αγώνας είναι οι νόρμες της ζωής στη Γη. Είναι ευλογίες, όχι ατυχίες, διότι μας προσφέρουν ένα πεδίο δοκιμασίας για την ίδια μας την εσωτερική εξέλιξη. Καθώς ακονίζουμε την ηρεμία του μυαλού μας- το αγνό της μέταλλο σφυρηλατημένο από το διαλογισμό- πάνω στην τραχιά επιφάνεια των εξωτερικών δυσκολιών, αναπτύσσουμε τη διαυγή κρίση για να διαπεράσουμε μ’αυτή την καρδιά της πλάνης. Τελικά φτάνουμε σ’εκείνη  την ευλογημένη κατάσταση όπου η ίδια η στιλπνότητα της ηρεμίας μας μας προστατεύει κατά τη διάρκεια όλων μας των δραστηριοτήτων.

Ο σημαντικός όρος για τη διαρκή χαρά είναι η ισορροπημένη σκέψη. Παραμείνετε συνεχώς ήρεμα επικεντρωμένοι στον Εαυτό, μέσα. Όπως το κάστρο από άμμο ενός παιδιού διαλύεται μπρος στα κύματα που εισβάλλουν, έτσι κι ένα ανήσυχο μυαλό, που του λείπει η δύναμη της θέλησης και η επιμονή, υποκύπτει στα χτυπήματα που δέχεται από τα κύματα των αλλαγών των περιστάσεων.

    Ένα διαμάντι, παρ’όλ’αυτά, διατηρεί τη δύναμη και την καθαρότητά του, όσα κύματα κι αν σκάσουν πάνω του. Ο άνθρωπος της εσωτερικής γαλήνης, ομοίως, με τη συνειδητότητά του κρυστάλλινη μέσω της εσώτερης ηρεμίας, διατηρεί την αταραξία του ακόμη και μέσα στις καταιγίδες ισχυρών δοκιμασιών.