Κάποιοι λένε ότι η ευτυχία βρίσκεται μόνο στη πνευματική ευχαρίστηση, ενώ άλλοι ότι συνίσταται στο να έχει κάποιος πάρα πολλά λεφτά, μια υπερ-αφθονία από έπιπλα, γιωτ, κτήματα και αυτοκίνητα. Και οι δυο αυτές απόψεις είναι μονόπλευρες και ατελείς.

Ο ασκητής, καθισμένος σε μια σπηλιά, μπορεί να έχει κάποια πνευματική ικανοποίηση, αλλά πρέπει να εξαρτάται από τα προϊόντα που καλλιεργεί ένας αγρότης ή που παράγει ένα εργοστάσιο. Πρέπει να φορά ρούχα υφασμένα από κάποιον. Κανένας ασκητής στον κόσμο δε μπορούσε να βρει την απόλυτη ευτυχία μόνο μέσα στο μυαλό, χωρίς τη χρήση έστω και ελάχιστων υλικών πραγμάτων.

Από την άλλη, είναι αναληθές το ότι όλη η ευτυχία εξαρτάται από τη συνεχή αγορά των αναρίθμητων αντικειμένων που το γούστο κάποιου μπορεί να υπαγορεύει. Στην πραγματικότητα, όταν η ευτυχία αναζητείται μόνο μέσω της απόκτησης ενός άπειρου αριθμού υλικών πραγμάτων, δε μπορεί ποτέ να βρεθεί, διότι η ευτυχία έγκειται προ παντός στη στάση του μυαλού και καθορίζεται μόνο μερικώς από εξωτερικούς παράγοντες.

Έχουν υπάρξει μάρτυρες που προτίμησαν να θυσιάσουν τις ζωές τους παρά να χάσουν τις εσώτερες ανακουφίσεις του μυαλού τους. Τέτοιοι άνθρωποι βρήκαν την ευτυχία σε καταστάσεις του μυαλού, χωρίς πρόσθετα υλικά πράγματα. Από την άλλη, είναι πολύ σπάνιο να βρει κανείς χαρούμενους ανθρώπους, που αναζητούν την ευτυχία μόνο με το να αποκτούν όλο και περισσότερα υλικά αντικείμενα.

Ο άνθρωπος του οποίου η όλη ευτυχία είναι εξαρτώμενη από τη δημιουργία και την εκπλήρωση νέων επιθυμιών, δε μπορεί ποτέ να είναι ευτυχισμένος, διότι η ευτυχία του είναι πάντα εξαρτημένη από κάτι που αυτός περιμένει να έχει κάποια στιγμή στο μέλλον. Φλερτάρει με την ευτυχία χωρίς ποτέ να την κερδίζει, όπως ένας σκύλος τρέχει ασταμάτητα πίσω από το λουκάνικο που συνεχώς ξεμακραίνει, αιωρούμενο μπροστά στα μάτια του, κρεμασμένο από την άκρη ενός ξύλου δεμένου στη ράχη του.

    Ο άνθρωπος δε μπορεί ποτέ να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του αν ξεχνά πως η ευτυχία είναι κυρίως στο μυαλό και μόνο μερικώς στην απόκτηση των εγκόσμιων αναγκαίων.