Προσέξτε! Το μυαλό πρέπει να προστατευτεί από τα τέσσερα εναλλασσόμενα ψυχολογικά στάδια της θλίψης, της ψευδούς χαράς, της αδιαφορίας και μιας απατηλής, παθητικής ηρεμίας που διεκδικεί το εγώ για σύντομα διαστήματα, όποτε αυτό καταφέρνει να αποτινάξει τα άλλα τρία. Κοιτάξτε οποιοδήποτε πρόσωπο και θα είστε σε θέση να πείτε σε ποιού από αυτά το έλεος βρίσκεται ο ιδιοκτήτης του. Σπάνια μένουν τα πρόσωπα των ανθρώπων ήρεμα ενώ βρίσκονται στην αρπάγη των τεσσάρων ασταθών πνευματικών καταστάσεων.

Όποτε ένα άτομο στερείται της επιθυμίας του για κάτι όπως η υγεία ή η απόλαυση, η θλίψη εμφανίζεται και αλλάζει το πρόσωπό του. Ο «Πρίγκιπας Χαμόγελο» κατατροπώνεται από τον «Βασιλιά Θλίψη», που βασανίζει τους μυς και παραμορφώνει την έκφραση.

Όποτε η επιθυμία κάποιου εκπληρώνεται, είναι προσωρινά «χαρούμενος». Η θλίψη γεννιέται από την ανεκπλήρωτη επιθυμία- η «χαρά», από εκπληρωμένη επιθυμία. Η θλίψη και η ψεύτικη χαρά, σαν σιαμαία δίδυμα, κατοικούν και ταξιδεύουν μαζί. Είναι τα παιδιά της επιθυμίας και δε βρίσκονται ποτέ το ένα μακριά από το άλλο. Αν προσκαλέσετε την ψεύτικη χαρά, οπωσδήποτε θ’ακολουθήσει κι η θλίψη.

Όταν το εγώ δεν πλήττεται από τη θλίψη ή τη «χαρά», οι άνθρωποι βρίσκονται στην Τρίτη κατάσταση: αδιαφορία ή βαριεστιμάρα.

Ρωτάς κάποιον που είναι απορροφημένος από την αδιαφορία , «Είσαι θλιμμένος;»

«Ω, όχι», απαντά. Μετά τον ρωτάς, «Είσαι χαρούμενος;»

«Ω, όχι», σέρνει τα λόγια του. «Τότε λοιπόν», ρωτάς, «τι σου συμβαίνει;»

«Ω», βογκάει με παραίτηση, «απλά βαριέμαι».

Αυτή είναι η πνευματική κατάσταση πολλών ανθρώπων.

Πέρα από αυτές τις ευμετάβλητες καταστάσεις θλίψης, ψευδούς χαράς και αδιαφορίας βρίσκεται η ουδέτερη κατάσταση της παθητικής πνευματικής ηρεμίας. Είναι μιας αρνητικής, βραχύβιας φύσης- το αποτέλεσμα και το προσωρινό κατεύνασμα των προαναφερθέντων τριών καταστάσεων.

Πέρα από αυτές τις τέσσερις συνειδησιακές καταστάσεις είναι η άνευ όρων, πάντα φρέσκια κατάσταση μακαριότητας, την οποία νιώθει κανείς μόνο στο διαλογισμό.