Ποιο είναι το νόημα του να ξοδεύει κανείς το χρόνο του σε πράγματα που δε διαρκούν; Το δράμα της ζωής έχει ως ηθικό δίδαγμα το γεγονός ότι είναι μόνο αυτό: ένα δράμα, μια ψευδαίσθηση.

Οι ανόητοι, φανταζόμενοι ότι η παράσταση είναι αληθινή και διαρκής, κλαίνε κατά τη διάρκεια των λυπηρών σκηνών, πενθούν γιατί τα χαρούμενα μέρη δε μπορούν να διαρκέσουν και θλίβονται που η παράσταση πρέπει, επιτέλους, να τελειώσει. Τα βάσανα κι ο πόνος είναι η τιμωρία για την πνευματική τους τυφλότητα.

Οι σοφοί όμως, βλέποντας την απόλυτη ψευδαίσθηση του δράματος, αναζητούν την αιώνια ευτυχία στον εσωτερικό Εαυτό.