Η χαρά η ίδια, ενώ είναι ένα συμπαντικό αγαθό, δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεται στους άλλους. Στην πραγματικότητα, ποτέ δε μπορεί. Οι αλλαγές, αν δε γίνονται σε σχέση με το θεϊκό θέλημα, δημιουργούν δυσαρμονία.

Το καλό που κάνουμε πρέπει επίσης να προσφέρεται με αγάπη και σεβασμό προς την ελεύθερη βούληση των άλλων. Ο σεβασμός μας γι’αυτούς θα έπρεπε να είναι πάνω απ’όλα για το θεϊκό μέσα τους. Η φιλανθρωπία δεν πρέπει να στερεί από τους αποδέκτες της τη θεϊκή αξιοπρέπεια. Όταν δίνουμε, πρέπει να ενθαρρύνουμε τους άλλους να δώσουν έστω και κάτι ελάχιστο με τη σειρά τους. Πρέπει να τους κάνουμε να νιώσουν την ευγνωμοσύνη μας, επίσης, για τη βοήθειά τους. Δε θα ωφεληθούν αν λαμβάνουν την καλοσύνη μας παθητικά.