Κεφάλαιο 5

Η Απλότητα είναι το Κλειδί

Η απλότητα δεν είναι φτώχια που συνθλίβει: Δεν είναι το εκ διαμέτρου αντίθετο του πλούτου. Το να ζει κανείς απλά είναι το να ακολουθεί ένα ήσυχο μονοπάτι μετριοπάθειας. Σε μια ζωή ισορροπίας μεταξύ αντίθετων άκρων, βρίσκεται η εσωτερική ευτυχία.

Οι αληθινοί ερωτευμένοι, έχοντας συνάψει ειρήνη με τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους, αποδεχόμενοι με χαρά ό,τι κι αν έρχεται προς το μέρος τους, δικαιώνονται στον οίκτο τους για όλους μαζί τους βασιλείς.

Η ευτυχία είναι η αληθινή και έμφυτη κατάσταση ύπαρξης της ανθρωπότητας. Λίγοι τη βρίσκουν, διότι οι περισσότεροι ζουν στην περιφέρειά τους. Επεκτείνουν τον εαυτό τους όσο το δυνατόν πιο μακριά από το εσωτερικό τους κέντρο. Όσο πλουσιότεροι και ισχυρότεροι γίνονται, τόσο πιο άδειοι νιώθουν μέσα τους.

Στους βασιλιάδες, η επιθυμία για ευτυχία ματαιώνεται συχνότερα απ’ότι  εκπληρώνεται. Η φυσική τους λαχτάρα για φιλία σαρώνεται μέχρι τη θάλασσα σε μια καθημερινή παλίρροια αναζητητών εύνοιας. Η ελπίδα τους για ανθρώπινη κατανόηση βυθίζεται και κοπανιέται από ένα μεγάλο κύμα ανταγωνισμού για την προσοχή τους. Όσο μεγαλύτερα τα πλήθη που περικυκλώνουν ένα βασιλιά, τόσο μεγαλύτερη η εσωτερική του αίσθηση μοναξιάς.

Άνθρωποι σε όλα τα μέρη, στην αναζήτησή τους για την ευτυχία έξω από τον εαυτό τους, ανακαλύπτουν στο τέλος ότι την έψαχναν σε ένα άδειο κέρας της Αμάλθειας και ρουφούσαν πυρετωδώς το χείλος ενός κρυστάλλινου ποτηριού μες στο οποίο ποτέ δεν είχε χυθεί ο οίνος της χαράς.