Ένας άνθρωπος που ζούσε στις παγωμένες εκτάσεις της Αλάσκας, είχε δοκιμάσει μερικά  χυμώδη σταφύλια που του είχαν σταλεί από ένα φίλο που ζούσε στο Φρέσνο της Καλιφόρνια. Ο άνθρωπος από την Αλάσκα ήταν τόσο ξετρελαμένος με τα σταφύλια αυτά που εξασφάλισε μια δουλειά στο Φρέσνο, όπου όλων των ειδών τα σταφύλια μεγάλωναν σε αφθονία, κι έφυγε από την Αλάσκα για τα καλά.

Κατά την άφιξή του στο Φρέσνο, επισκέφτηκε το σπίτι ενός φίλου του, όπου μια νεαρή δεσποινίς του προσέφερε ένα τσαμπί από τα σταφύλια που τόσο αγαπούσε. Ήταν σχεδόν εκτός εαυτού από τη χαρά του και καθώς μασούσε και κατάπινε βιαστικά τα τις ρώγες των σταφυλιών, είπε γουργουρίζοντας από ευχαρίστηση: «Ω σ’ευχαριστώ, από τα βάθη της καρδιάς μου, σ’ευχαριστώ. Έφυγα από την Αλάσκα γι’αυτά τα σταφύλια».

«Λοιπόν κύριε, θα έχετε όσα σταφύλια επιθυμείτε. Είμαι η ιδιοκτήτρια ενός αμπελώνα και θα σας φέρνω καθημερινά ένα σωρό», είπε η δεσποινίς.

Την επόμενη μέρα, πολύ νωρίς, η  νεαρή δεσποινίς κατέφθασε στο σπίτι του μανιώδους σταφυλοφάγου από την Αλάσκα, με μια μεγάλη ποσότητα σταφυλιών. Ο άντρας, που ακόμη δεν είχε χωνέψει τα σταφύλια της προηγούμενης βραδιάς, βγήκε απ’το σπίτι μ’ένα χασμουρητό. Πήδηξε απ’τη χαρά του με την προοπτική να κατασπαράξει τη μεγάλη ποσότητα σταφυλιών .

«Ω, πόσο υπέροχο να έχω τόσα σταφύλια! Είμαι πολύ τυχερός. Σ’ευχαριστώ, σ’ευχαριστώ», αναφώνησε ο άντρας. Δοκίμασε μερικά σταφύλια παρουσία της δεσποινίδος, για λόγους ευγενίας, παρόλο που μπορούσε να γευτεί τα αχώνευτα σταφύλια της προηγούμενης βραδιάς στο στόμα του. Όταν η κοπέλα έφυγε, καμάρωσε τα τσαμπιά με θαυμασμό και άπληστα μάτια. Μια ώρα πέρασε, ύστερα άρχισε πάλι να τρώει. Όλη την ημέρα κατάπινε σταφύλια, σταφύλια, σταφύλια.

Το επόμενο πρωί, τη χαραυγή, η νεαρή δεσποινίς έφτασε με μια μεγαλύτερη ποσότητα από τα καλύτερα σταφύλια του αμπελώνα της και κάλεσε τον άντρα. Μισοκοιμισμένος, με έναν κάπως μαραμένο ενθουσιασμό και μια ιδέα εκνευρισμού που τον είχαν ξυπνήσει από βαθύ ύπνο, αλλά φορώντας ένα ευγενικό χαμόγελο στο πρόσωπό του, τη χαιρέτησε τα σταφύλια και τη δεσποινίδα: « Γεια σας, καλή μου δεσποινίς, ευχαριστώ για τα πολύ ωραία σταφύλια».

Το τρίτο πρωινό, όπως συνήθως, η κοπέλα έφερε μερικά ευμεγέθη τσαμπιά σταφύλια. Ο άντρας από την Αλάσκα, μισοκοιμισμένος κα με μισό χαμόγελο στο πρόσωπό του, τη χαιρέτησε και είπε: « Δεσποινίς, είναι καλοσύνη σας που μου δίνετε αυτά τα σταφύλια, αλλά μου έχουν περισσέψει κάποια από τα χτεσινά».

Το τέταρτο πρωινό, η δεσποινίδα επισκέφτηκε ξανά τον άντρα με μια καλή ποσότητα σταφυλιών. Απρόθυμα ξύπνησε και χωρίς χαμόγελο χαιρέτησε τη γυναίκα λέγοντας: « Α, σταφύλια ξανά. Καλοσύνη σας που τα φέρατε, αλλά έχω αρκετά».

Αλλά, η κοπέλα, μην πιστεύοντας την ιστορία του άντρα και σκεπτόμενη πως απλά φοβόταν ότι καταχραζόταν τη γενναιοδωρία της, έφερε τη μεγαλύτερη ποσότητα σταφυλιών το πέμπτο πρωινό και χτύπησε το κουδούνι της κατοικίας του άντρα από την Αλάσκα. Πετάχτηκε από το κρεβάτι σα να’χε δει φάντασμα και φώναξε στη γυναίκα: « Φρίκη, δεσποινίς! Σταφύλια, σταφύλια, σταφύλια! Για όνομα του Θεού, πάλι σταφύλια!». Η κοπέλα χαμογέλασε και είπε: « χαίρομαι που ξέρω ότι τα μισείτε. Ελπίζω να μη μου ξαναστερήσετε τα πωλήσιμα σταφύλια μου».

Η παραπάνω ιστορία δείχνει πως η υπερβολική ποσότητα από οτιδήποτε είναι κάτι το βλαβερό. Όσο ευχάριστο κι αν είναι κάποιο αντικείμενο, αν παραασχοληθείτε μ’αυτό, παύει να δίνει ευχαρίστηση και αντί αυτού, δίνει πόνο.

Οπότε, να θυμάστε, μη παρααφιερώνεστε στο φαΐ, τον ύπνο, τη δουλειά, την κοινωνική δραστηριότητα ή οποιαδήποτε δραστηριότητα, όσο ευχάριστη κι αν είναι, καθώς μια υπερβολική αφιέρωση δε θα φέρει τίποτε παρά δυστυχία.