Τρίτη 31 Μαΐου 2011


Η ψυχή δε μπορεί να βρει τη χαμένη της ευτυχία στα υλικά πράγματα για τον απλό λόγο ότι η άνεση που προσφέρουν είναι πλαστή. Έχοντας χάσει την επαφή με τη θεία μακαριότητα εντός, ο άνθρωπος ελπίζει να καλύψει την ανάγκη του γι’αυτήν μέσω των ψευδο-ηδονών των αισθήσεων. Σε βαθύτερα επίπεδα της ύπαρξής του, όμως, παραμένει συνειδητός ως προς την προηγούμενη, ουράνια εν Θεώ κατάσταση. Η αληθινή ευχαρίστηση του διαφεύγει, διότι αυτό που αναζητά, ενώ τρέχει αδιάκοπα από τη μία αισθητηριακή ηδονή στην άλλη, είναι η χαμένη του χαρά μέσα στον Κύριο.
Α, τυφλότητα! Πόσο ακόμη θα συνεχίζεις πριν, υποφέροντας από κορεσμό, βαρεμάρα και απέχθεια, αναζητήσεις τη χαρά μέσα, όπου εκεί και μόνο εκεί μπορεί να βρεθεί;

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011


Υποθάλποντας την επιθυμία για πολυτέλειες, είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για την αύξηση της μιζέριας. Μην είστε σκλάβοι των πραγμάτων ή των αποκτημάτων. Συμπυκνώστε ακόμη και τις ανάγκες σας. Επενδύστε το χρόνο σας στο ψάξιμο της διαρκούς χαράς ή μακαριότητας. Η απαράλλαχτη, αθάνατη ψυχή είναι κρυμμένη πίσω από το παραπέτασμα της συνειδητότητάς σας, πάνω στο οποίο υπάρχουν αποτυπωμένες σκοτεινές εικόνες αρρώστιας, αποτυχίας, θανάτου και πάει λέγοντας. Σηκώστε το πέπλο της ψευδαισθητικής αλλαγής και εγκατασταθείτε στην αθάνατη φύση σας. Ενθρονίστε την ασταθή συνειδητότητά σας σ’αυτό που είναι γαλήνιο και δίχως αλλαγή μέσα σας, που είναι ο θρόνος του Θεού. Αφήστε την ψυχή σας να υλοποιεί την ευδαιμονία νύχτα και μέρα.
Η ευτυχία μπορεί να εξασφαλιστεί από την άσκηση του αυτό-ελέγχου, καλλιεργώντας συνήθειες απλής ζωής και υψηλής σκέψης και ξοδεύοντας λιγότερα χρήματα, ακόμη κι αν κερδίζετε πολλά. Κάντε μια προσπάθεια να κερδίσετε περισσότερα από πνευματικής άποψης, ώστε να μπορείτε να είστε το μέσον που θα βοηθάει άλλους να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Ένας από τους άγραφους νόμους της ζωής είναι αυτός που λέει πως εκείνος που βοηθάει άλλους να έχουν αφθονία και ευτυχία, πάντα θα λαμβάνει βοήθεια με τη σειρά του και θα γίνεται όλο και πιο πολύ ακμάζων και χαρούμενος. Αυτός είναι ένας νόμος της ευτυχίας που δε μπορεί να σπάσει. Δεν είναι καλύτερα να ζει κανείς απλά και λιτά, αλλά στην πραγματικότητα να πλουτίζει; 

Κυριακή 29 Μαΐου 2011


Είναι σημαντικό να ξεχωρίζετε τις ανάγκες σας από τις επιθυμίες σας. Οι ανάγκες σας είναι λίγες, ενώ οι επιθυμίες σας μπορούν να είναι ατέλειωτες. Για να βρείτε ελευθερία και μακαριότητα, φροντίστε μόνο για τις ανάγκες σας. Σταματήστε να δημιουργείτε επιθυμίες ασταμάτητα και να κυνηγάτε το άπιαστο όνειρο της ψεύτικης ευτυχίας. Όσο πιο πολύ εξαρτάστε από συνθήκες έξω από τον εαυτό σας για την ευτυχία, τόσο λιγότερη ευτυχία θα βιώνετε.

Σάββατο 28 Μαΐου 2011


Ένας άνθρωπος που ζούσε στις παγωμένες εκτάσεις της Αλάσκας, είχε δοκιμάσει μερικά  χυμώδη σταφύλια που του είχαν σταλεί από ένα φίλο που ζούσε στο Φρέσνο της Καλιφόρνια. Ο άνθρωπος από την Αλάσκα ήταν τόσο ξετρελαμένος με τα σταφύλια αυτά που εξασφάλισε μια δουλειά στο Φρέσνο, όπου όλων των ειδών τα σταφύλια μεγάλωναν σε αφθονία, κι έφυγε από την Αλάσκα για τα καλά.
Κατά την άφιξή του στο Φρέσνο, επισκέφτηκε το σπίτι ενός φίλου του, όπου μια νεαρή δεσποινίς του προσέφερε ένα τσαμπί από τα σταφύλια που τόσο αγαπούσε. Ήταν σχεδόν εκτός εαυτού από τη χαρά του και καθώς μασούσε και κατάπινε βιαστικά τα τις ρώγες των σταφυλιών, είπε γουργουρίζοντας από ευχαρίστηση: «Ω σ’ευχαριστώ, από τα βάθη της καρδιάς μου, σ’ευχαριστώ. Έφυγα από την Αλάσκα γι’αυτά τα σταφύλια».
«Λοιπόν κύριε, θα έχετε όσα σταφύλια επιθυμείτε. Είμαι η ιδιοκτήτρια ενός αμπελώνα και θα σας φέρνω καθημερινά ένα σωρό», είπε η δεσποινίς.
Την επόμενη μέρα, πολύ νωρίς, η  νεαρή δεσποινίς κατέφθασε στο σπίτι του μανιώδους σταφυλοφάγου από την Αλάσκα, με μια μεγάλη ποσότητα σταφυλιών. Ο άντρας, που ακόμη δεν είχε χωνέψει τα σταφύλια της προηγούμενης βραδιάς, βγήκε απ’το σπίτι μ’ένα χασμουρητό. Πήδηξε απ’τη χαρά του με την προοπτική να κατασπαράξει τη μεγάλη ποσότητα σταφυλιών .
«Ω, πόσο υπέροχο να έχω τόσα σταφύλια! Είμαι πολύ τυχερός. Σ’ευχαριστώ, σ’ευχαριστώ», αναφώνησε ο άντρας. Δοκίμασε μερικά σταφύλια παρουσία της δεσποινίδος, για λόγους ευγενίας, παρόλο που μπορούσε να γευτεί τα αχώνευτα σταφύλια της προηγούμενης βραδιάς στο στόμα του. Όταν η κοπέλα έφυγε, καμάρωσε τα τσαμπιά με θαυμασμό και άπληστα μάτια. Μια ώρα πέρασε, ύστερα άρχισε πάλι να τρώει. Όλη την ημέρα κατάπινε σταφύλια, σταφύλια, σταφύλια.
Το επόμενο πρωί, τη χαραυγή, η νεαρή δεσποινίς έφτασε με μια μεγαλύτερη ποσότητα από τα καλύτερα σταφύλια του αμπελώνα της και κάλεσε τον άντρα. Μισοκοιμισμένος, με έναν κάπως μαραμένο ενθουσιασμό και μια ιδέα εκνευρισμού που τον είχαν ξυπνήσει από βαθύ ύπνο, αλλά φορώντας ένα ευγενικό χαμόγελο στο πρόσωπό του, τη χαιρέτησε τα σταφύλια και τη δεσποινίδα: « Γεια σας, καλή μου δεσποινίς, ευχαριστώ για τα πολύ ωραία σταφύλια».
Το τρίτο πρωινό, όπως συνήθως, η κοπέλα έφερε μερικά ευμεγέθη τσαμπιά σταφύλια. Ο άντρας από την Αλάσκα, μισοκοιμισμένος κα με μισό χαμόγελο στο πρόσωπό του, τη χαιρέτησε και είπε: « Δεσποινίς, είναι καλοσύνη σας που μου δίνετε αυτά τα σταφύλια, αλλά μου έχουν περισσέψει κάποια από τα χτεσινά».
Το τέταρτο πρωινό, η δεσποινίδα επισκέφτηκε ξανά τον άντρα με μια καλή ποσότητα σταφυλιών. Απρόθυμα ξύπνησε και χωρίς χαμόγελο χαιρέτησε τη γυναίκα λέγοντας: « Α, σταφύλια ξανά. Καλοσύνη σας που τα φέρατε, αλλά έχω αρκετά».
Αλλά, η κοπέλα, μην πιστεύοντας την ιστορία του άντρα και σκεπτόμενη πως απλά φοβόταν ότι καταχραζόταν τη γενναιοδωρία της, έφερε τη μεγαλύτερη ποσότητα σταφυλιών το πέμπτο πρωινό και χτύπησε το κουδούνι της κατοικίας του άντρα από την Αλάσκα. Πετάχτηκε από το κρεβάτι σα να’χε δει φάντασμα και φώναξε στη γυναίκα: « Φρίκη, δεσποινίς! Σταφύλια, σταφύλια, σταφύλια! Για όνομα του Θεού, πάλι σταφύλια!». Η κοπέλα χαμογέλασε και είπε: « χαίρομαι που ξέρω ότι τα μισείτε. Ελπίζω να μη μου ξαναστερήσετε τα πωλήσιμα σταφύλια μου».
Η παραπάνω ιστορία δείχνει πως η υπερβολική ποσότητα από οτιδήποτε είναι κάτι το βλαβερό. Όσο ευχάριστο κι αν είναι κάποιο αντικείμενο, αν παραασχοληθείτε μ’αυτό, παύει να δίνει ευχαρίστηση και αντί αυτού, δίνει πόνο.
Οπότε, να θυμάστε, μη παρααφιερώνεστε στο φαΐ, τον ύπνο, τη δουλειά, την κοινωνική δραστηριότητα ή οποιαδήποτε δραστηριότητα, όσο ευχάριστη κι αν είναι, καθώς μια υπερβολική αφιέρωση δε θα φέρει τίποτε παρά δυστυχία. 

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011


Η αγνή αγάπη, η ιερή χαρά, η ποιητική φαντασία, η ευγένεια, η σοφία, η ειρήνη και η ευτυχία γίνονται αισθητές πρώτα μέσα στο μυαλό ή την καρδιά, κι έπειτα διαβιβάζονται μέσω του νευρικού συστήματος στο υλικό σώμα. Κατανοήστε και αισθανθείτε τις ανώτερες χαρές της εσωτερικής ζωής και θα προτιμήσετε αυτές αντί των φευγαλέων ευχαριστήσεων του εξωτερικού κόσμου.
Όλες οι υλικές ηδονές παρουσιάζονται στην επιφάνεια του σώματος και μέσω του νευρικού συστήματος καταγράφονται από το μυαλό ως εμπειρίες. Αγαπάτε τις εξωτερικές ηδονές των αισθήσεων διότι αιχμαλωτιστήκατε πρώτα απ’αυτές, κι έπειτα παραμείνατε αιχμάλωτοί τους. Όπως κάποιοι άνθρωποι συνηθίζουν τη φυλακή, έτσι εμείς οι θνητοί αρεσκόμαστε στις εξωστρεφείς ευχαριστήσεις, οι οποίες μπλοκάρουν τις χαρές από το εσωτερικό μας.
Συνήθως, οι αισθήσεις μας υπόσχονται λίγη προσωρινή χαρά, αλλά μας δίνουν δυστυχία στο τέλος. Η αρετή και η εσωτερική χαρά δεν υπόσχονται πολλά, αλλά στο τέλος πάντα δίνουν διαρκή ευτυχία. Γι’αυτό αποκαλώ τη διαρκή, εσωτερική χαρά της ψυχής, «Ευτυχία» και τις προσωρινές αισθητηριακές συγκινήσεις, «Ηδονή».
Το εξωτερικό περιβάλλον και η παρέα που έχετε είναι εξαιρετικής σημασίας. Το συγκεκριμένο εξωτερικό περιβάλλον της πρώιμης ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντικό ως προς τη διέγερση ή την κατάπνιξη του εσώτερου ενστικτώδους περιβάλλοντος ενός παιδιού. Ένα παιδί γεννιέται συνήθως με ένα προγεννητικό πνευματικό περιβάλλον. Αυτό διεγείρεται αν το εξωτερικό περιβάλλον είναι όπως το εσωτερικό, αλλά αν το εξωτερικό είναι διαφορετικό, το εσωτερικό πρόκειται πιθανότατα να καταπιεστεί. Ένα ενστικτωδώς αρνητικό παιδί μπορεί να κατασταλεί και να διαμορφωθεί σε θετικό μεταξύ καλής παρέας και το αντίθετο, ενώ ένα ενστικτωδώς θετικό παιδί, τοποθετημένο μεταξύ καλής παρέας, θα αυξήσει χωρίς αμφιβολία την καλοσύνη του.
Έχετε σκεφτεί σοβαρά γιατί αγαπάτε προσωρινές, απατηλές ηδονές αντί της διαρκούς γαλήνης και ευτυχίας της ψυχής- που ανακαλύπτει κανείς τόσο καθαρά και συνεχώς αυξανόμενα στο διαλογισμό; Είναι επειδή στην αρχή συνέβη να καλλιεργήσετε τη συνήθεια να ικανοποιήστε μέσω αισθητηριακών απολαύσεων και όχι την ανώτερη χαρά της εσωτερικής ζωής που βρίσκει κανείς στο διαλογισμό. Κατανοήστε και αισθανθείτε τις ανώτερες χαρές της εσωτερικής ζωής και θα τις προτιμήσετε από τις φευγαλέες ηδονές του εξωτερικού κόσμου.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011


Η κατοχή υλικού πλούτου, δίχως εσωτερική ειρήνη, είναι σαν να πεθαίνεις από δίψα ενώ κάνεις μπάνιο σε μια λίμνη. Αν η υλική φτώχεια είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγετε, η πνευματική φτώχεια είναι κάτι που πρέπει να αποστρέφεστε! Είναι η πνευματική φτώχεια, όχι η έλλειψη της ύλης, που βρίσκεται στον πυρήνα όλης της ανθρώπινης δυστυχίας.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011


Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι το τίμημα της πολυτέλειας είναι μία ολοένα αυξανόμενη ανάλωση νευρικής και εγκεφαλικής ενέργειας και η προκύπτουσα σμίκρυνση της φυσικής τους διάρκειας ζωής.
Οι υλιστές βυθίζονται τόσο πολύ στη διαδικασία του να βγάλουν λεφτά που δε μπορούν να χαλαρώσουν αρκετά ώστε να απολαύσουν τις ανέσεις τους, ακόμη και μετά την απόκτησή τους.


Πόσο μη ικανοποιητική είναι  η σύγχρονη ζωή! Απλά κοιτάξτε τους ανθρώπους γύρω σας. Αναρωτηθείτε: Είναι χαρούμενοι; Δείτε τις λυπημένες εκφράσεις πάνω σε τόσα πρόσωπα. Παρατηρείστε την κενότητα στα μάτια τους.
Μια υλιστική ζωή βάζει σε πειρασμό την ανθρωπότητα με χαμόγελα και επιβεβαιώσεις, αλλά είναι συνεπής μόνο σ’αυτό : Ποτέ δεν αποτυχαίνει, τελικά, στο να αθετήσει όλες της τις υποσχέσεις!

Καθώς ένας άνθρωπος αφήνει τον εαυτό του να εξαρτάται όλο και περισσότερο από περιστάσεις έξω από τον ίδιο για τη σωματική, διανοητική κα πνευματική τροφή του, μη κοιτώντας ποτέ μέσα στη δική του πηγή, βαθμιαία εξαντλεί τα ενεργειακά του αποθέματα.

Όπως τα βραχύβια ρόδα, αμέτρητα ανθρώπινα πλάσματα εμφανίζονται καθημερινά στον κήπο της Γης. Στη νιότη τους, ανοίγουν φρέσκα, ελπιδοφόρα μπουμπούκια, καλωσορίζοντας τις υποσχέσεις της ζωής και νεύοντας με πρόθυμη προσδοκία σε κάθε αεράκι αισθητηριακής ευχαρίστησης. Και τότε- τα πέταλα αρχίζουν να μαραίνονται, η προσδοκία γυρνά σε απογοήτευση. Στο λυκόφως των γηρατειών, χαμηλώνουν θλιμμένα, γκρίζα μέσα στη συνειδητοποίηση ότι όλα ήταν ψευδαίσθηση.
Θυμηθείτε το παράδειγμα του ρόδου: Τέτοιο είναι το πεπρωμένο των ανθρώπινων όντων που ζουν επικεντρωμένα στις αισθήσεις.
Αναλύετε, με κατανόηση γεννημένη από ενδοσκόπηση, την αληθινή φύση των αισθητηριακών ηδονών. Διότι ακόμη και καθώς τις απολαμβάνετε, δε νιώθετε μέσα στην καρδιά μια ψυχρή πνοή αμφιβολίας και αβεβαιότητας; Κρατιέστε από αυτές, ενώ γνωρίζετε στις καρδιές σας πως δε μπορούν παρά να σας προδώσουν κάποια μέρα.
Ακόμη πιο λεπτομερής εξέταση αποκαλύπτει πως η αισθητηριακή ικανοποίηση, στην πραγματικότητα περιπαίζει τους πιστούς της. Αυτό που προσφέρει δεν είναι ελευθερία, αλλά ψυχική σκλαβιά. Ο δρόμος της διαφυγής δε βρίσκεται, όπως οι περισσότεροι φαντάζονται, σε μαλακά από τα βρύα μονοπάτια περαιτέρω ικανοποίησης, αλλά ψηλά σε σκληρά, βραχώδη μονοπάτια αυτό-ελέγχου.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ : ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ


Κεφάλαιο 1

Ψάχνοντας τη χαρά στο λάθος μέρος




Το να ψάχνουμε τη χαρά έξω από τους εαυτούς μας είναι σαν να προσπαθούμε να πιάσουμε με το λάσο ένα σύννεφο. Η χαρά δεν είναι πράγμα: Είναι μία πνευματική κατάσταση. Πρέπει να βιωθεί. Ούτε η εγκόσμια εξουσία, ούτε τα σχέδια για την απόκτηση χρημάτων μπορούν ποτέ να συλλάβουν τη χαρά. Η πνευματική ανησυχία είναι αποτέλεσμα μιας εξωστρεφούς προσήλωσης της προσοχής. Η ίδια η ανησυχία εγγυάται ότι η χαρά θα παραμείνει άπιαστη. Η εγκόσμια εξουσία και τα χρήματα δεν είναι πνευματικές καταστάσεις. Όταν αποκτηθούν, μόνο διαλύουν τη χαρά του ατόμου. Οπωσδήποτε δε μπορούν να την ενισχύσουν.
Όσο πιο πλατιά διασκορπίζουμε τις ενέργειές μας, τόσο λιγότερη δύναμη μας μένει για να κατευθύνουμε προς κάποιο συγκεκριμένο εγχείρημα. Οκταποδοειδείς συνήθειες ανησυχίας και νευρικότητας υψώνονται από ωκεάνια βάθη στο υποσυνείδητο, τυλίγουν πλοκάμια γύρω από τα μυαλά μας και συνθλίβουν μέχρι θανάτου όλα όσα κάποτε ξέραμε για την εσωτερική γαλήνη.
Η αληθινή χαρά δε βρίσκεται ποτέ έξω από τον Εαυτό. Αυτοί που την αναζητούν εκεί είναι σαν να κυνηγούν ουράνια τόξα ανάμεσα στα σύννεφα!

Μόνο Εσύ




Μόνο Εσύ. Μόνο Εσύ, Άπειρο,
Μιλάς στην καρδιά μου,
Αυτή την καρδιά που σκάει
Να γεμίσει με Σένα,
Να φουσκώσει με το Φως το Άκτιστο,
Το Φως το Αληθινό,
Αυτό που δεν έχει πόλους,
δεν έχει άκρα, αρχή και τέλος

Μόνο Εσύ. Μόνο Εσύ, Πανταχού Παρόν Ένα,
Δονείς την ύπαρξή μου
Με τη συχνότητα της Αλήθειας,
Της Αλήθειας χωρίς προσωπείο,
Χωρίς φόρμα,
Χωρίς ψευδαίσθηση,
Χωρίς διαχωρισμό…

Μόνο Εσύ. Μόνο Εσύ Απόλυτη Ύπαρξη
Εμπνέεις την υλική πλευρά μου
Να συνεχίσει,
Ν’ανοίξει στον υπερβατικό Σου ηλεκτρισμό
Και να δεχτεί το αβαρές φορτίο
Από δονούμενη, μεταμορφωτική Χαρά

Μόνο Εσύ. Μόνο Εσύ
Που οι λέξεις δε μπορούν πραγματικά να περιγράψουν,
Δίνεις Ζωή και Νόημα,
Στις λέξεις μου αυτές…

Μάιος 2011 




Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Κοντά





Πνευματική πείνα


Ο σκοπός ;


Απορίες για όλα


Και η πίστη;


Η απλότητα της ύπαρξης ;



Πολυπλοκότητα γεννάται στον εγκέφαλο


Τσουνάμι σκέψεων


Χτυπούν στα βράχια της συνείδησης



Υπομονή ;


Αναμονή ;



Η ηρεμία είναι κοντά,


Αλλά το «κοντά» είναι ψευδαίσθηση

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Κοίταξέ Με





Όμορφα λόγια έρχονται
Σε όμορφους εγκέφαλους
Μα όταν ψάχνεις το Θεό
Ψάξε Τον μες απ’την καρδιά

Αυτά είχα να σου πω για τώρα

Κλείσε τα μάτια και κοίταξέ Με

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Ακαταμάχητο Φως


Ακαταμάχητο Φως
Καις την ψυχή μου με την αγάπη σου

Ελευθερία το άγγιγμά σου
Καθώς ψαχουλεύεις
Λικνίζοντας στα φυλλώματα το πράσινο ύδωρ

Μάζεψα στάλες από σε
Να’χω μαζί μου στο σκοτάδι
Να λαμπυρίζεις μέσα μου

Δεν έχω ανάγκη το φόβο και το δράμα
Όταν μου κρατάς το χέρι
Γελώ σαν το μικρό παιδί
Με ελαφρύ το βλέμμα

Ακαταμάχητο Φως
Κεντάς την αψίδα που θα διαβεί το Όλον
Βηματάκι βηματάκι
Μέχρι την άπειρη αγκαλιά Του