The Flowering of a New Consciousness

Lovely vibes of communion 

Colourful deprivation

Of sensual debauchery 

Like rainbows on waves

Of butterfly happiness 

The light breeze of selfless endeavour 

Rolls off the edge

Of my shimmering excitement 

The warmth of mirth

Blossoms across the valley of my existence 

The lavish aroma that stems

From the flowering of a new consciousness 

Fills my spirit 

My aura tingles with the remembrance 

Of a long forgotten state... 

18th July 2019

Laz19

Shall I Prevail?

Subtle, subsequent referrals, magnified illustrious trophies of sophisticated reversals, amplified polytheistic, magnanimous ignorance, concavities of yesterday, plinths of narcissistic idiosyncrasy

Lovers' letters, divine phantasmagoria, caretakers that care not, ludicrous tendencies to outrun the inevitable, for the sake of what?

Framed, obscene, fraternised duplicity that mimics the cavalry,  lovelorn indulgence that carries whispers of fallacy, crying antiquities, abnormally normal and docile, lacking reverberation 

Could it be that of all the misused, cracked emissaries of truth,  I must be the one to throttle the invisible, to evaporate the guilt ridden corpse of apathy, to dissect the puritanical hypocrisy and mop up the distasteful gruel from the floor?

Will I be enough as the crow laments the day of the dead, as the dawn approaches that the men of Erevos denounce their heritage and detouch from greed driven routes and programs?

Am I given the blessing, the sword of truth, the annointment of the stars, do I listen to the scream of the damned, shall I prevail?

Layers of cancerous growth,  filaments of failure, flamboyant disasters, treacherous and ruthless, the jackals of Seth are losing their marbles and spiral down into entropic shock.

Will the hand of Providence enchant my song? 

"Whenever the dialogue (the inner dialogue  stops, the world collapses and extraordinary facets of ourselves surface; as though they had been kept heavily guarded by our words.
You are like you are because you tell yourself that you are that way."

Don Juan in Carlos Castaneda's 'Tales of Power' 

Stride You Shall

Attentiveness, Spiritual Joy of Equilibrium.
The wicker bends, the fire licks, the cancer grows
so healing can be dealt.
Upon the wind thy wish may tread.

Pantomime plays a role but the film is dignified by the wrath of the lost sun.
And yet the Kingdom of Lions prevails as was foretold.
The legends are alive and the process galloping on the celestial wings.

Angelic prowess forshadowed by mechanical ingeniousness.

Backing up, for the froth shall be like spit.
Truth will shine out of the bowels of night.

Outbreaks of aggression.
Grey clouds will part.
Stride you shall upon your soul's path.

A Way Out of Pain - Matt Kahn/TrueDivineNature.com

9-Year-Old Abstract Painter Opens Solo Show in Famed Museum

Επεκτείνοντας τα Όρια

Καρικατούρες και σκιές

Πίσω από το βρώμικο πανί

της ενισχυμένης απληστίας

Πορευόμενοι με μίσος περισσό

Με σφιγμένα λουριά στο λαιμό 

Παρατηρούσαμε τα θύματά μας

χασκογελώντας

Μας κοιτούσαν με βλέμμα

πνιγμένο στην απελπισία

Πόσο γνώριμο ήταν εκείνο το βλέμμα...

Και συνεχίζαμε να χασκογελάμε

Γιατί εκείνο το βλέμμα ήταν 

υπερβολικά γνώριμο

Μα και ανυπέρβλητα μαγνητικό

Σα το μοναδικό σημείο φωτός

μέσα σε μια άβυσσο

Ή σα μαύρη τρύπα

που ρουφάει όλη την προσοχή της ύπαρξης

Έτσι κάποιοι από μας λυγίσαμε

τους ατσάλινους λαιμούς μας

Χαλαρώνοντας ελάχιστα

τα σφιγμένα λουριά 

που δάγκωναν το δέρμα

Και η μαύρη τρύπα της απελπισίας

ρούφηξε την προσοχή μας

Τραβώντας μας σ΄ένα δωμάτιο

από καθρέφτες

Όπου κανείς δε μπορούσε να ξεφύγει

από την αντανάκλασή του

Με γυμνές γροθιές επιτεθήκαμε στους καθρέφτες

Και τα σπασμένα κομμάτια 

έκοψαν και χώθηκαν

βαθιά στο σκότος του εγωισμού

Και το εγώ καθρεφτίστηκε πάνω τους

πιο ξεκάθαρα από ποτέ

Και τραντάχτηκαν τα αργοκίνητα μόριά του

Και συγκρούστηκαν βίαια

μεταξύ τους

Και ο νεογέννητος ηλεκτρισμός

απ΄την τριβή τους 

λειτούργησε απωθητικά

Φυσώντας την ανάσα της συνειδητοποίησης

ανάμεσά τους

Επεκτείνοντάς τα όριά τους

Κι έτσι βγήκαμε 

έξω από τους εαυτούς μας για λίγο

Και κάναμε κύκλους

γύρω από τ΄ανδρείκελα 

με τα παραμορφωμένα πρόσωπα

Και είδαμε τις επιλογές

που περίμεναν υπομονετικά στον αέρα

Κάποιες ήταν γραμμένες με αίμα

Πάνω σε βρώμικο, κιτρινισμένο χαρτί

Κάποιες φωτίζονταν από τη φλόγα κεριού

Κάποιες ήταν τυπωμένες σε εκτυπωτή

και φωτίζονταν από ηλεκτρικό φως

Κάποιες ήταν χειρόγραφες

Προσεκτικά συντεταγμένες

Και φωτισμένες από ηλιακό φως

Και κάποιες ήταν αυτόφωτες

Σα να΄ταν γραμμένες από μελάνι φωτεινό

Πάνω σ΄αιθέριο χαρτί

Παρατηρήσαμε τον πλούτο των επιλογών

Και νιώσαμε το απότομο τράβηγμα

Η ενέργεια που κρατούσε τ΄ανδρείκελα ορθά

μας καλούσε πίσω στις προσωρινές μας θέσεις

Στρίψαμε λοιπόν από τη φωταγωγημένη λεωφόρο

και βαδίσαμε στο λασπωμένο σοκάκι

με την παλιά, καμμένη λάμπα

Και ξαφνιαστήκαμε όταν είδαμε φως

να έρχεται απ΄τον καινούριο λαμπτήρα

που είχε πάρει τη θέση του αραχνιασμένου

και καμένου παλιότερου

Τώρα μπορούσαμε να δούμε πιο καθαρά

κάποιες από τις επιλογές

που ήταν πάντα εκεί

Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε

πως τα λουριά γύρω από τους λαιμούς μας

είχαν χαλαρώσει...

22 Φεβρουαρίου 2017