Επεκτείνοντας τα Όρια

Καρικατούρες και σκιές

Πίσω από το βρώμικο πανί

της ενισχυμένης απληστίας

Πορευόμενοι με μίσος περισσό

Με σφιγμένα λουριά στο λαιμό 

Παρατηρούσαμε τα θύματά μας

χασκογελώντας

Μας κοιτούσαν με βλέμμα

πνιγμένο στην απελπισία

Πόσο γνώριμο ήταν εκείνο το βλέμμα...

Και συνεχίζαμε να χασκογελάμε

Γιατί εκείνο το βλέμμα ήταν 

υπερβολικά γνώριμο

Μα και ανυπέρβλητα μαγνητικό

Σα το μοναδικό σημείο φωτός

μέσα σε μια άβυσσο

Ή σα μαύρη τρύπα

που ρουφάει όλη την προσοχή της ύπαρξης

Έτσι κάποιοι από μας λυγίσαμε

τους ατσάλινους λαιμούς μας

Χαλαρώνοντας ελάχιστα

τα σφιγμένα λουριά 

που δάγκωναν το δέρμα

Και η μαύρη τρύπα της απελπισίας

ρούφηξε την προσοχή μας

Τραβώντας μας σ΄ένα δωμάτιο

από καθρέφτες

Όπου κανείς δε μπορούσε να ξεφύγει

από την αντανάκλασή του

Με γυμνές γροθιές επιτεθήκαμε στους καθρέφτες

Και τα σπασμένα κομμάτια 

έκοψαν και χώθηκαν

βαθιά στο σκότος του εγωισμού

Και το εγώ καθρεφτίστηκε πάνω τους

πιο ξεκάθαρα από ποτέ

Και τραντάχτηκαν τα αργοκίνητα μόριά του

Και συγκρούστηκαν βίαια

μεταξύ τους

Και ο νεογέννητος ηλεκτρισμός

απ΄την τριβή τους 

λειτούργησε απωθητικά

Φυσώντας την ανάσα της συνειδητοποίησης

ανάμεσά τους

Επεκτείνοντάς τα όριά τους

Κι έτσι βγήκαμε 

έξω από τους εαυτούς μας για λίγο

Και κάναμε κύκλους

γύρω από τ΄ανδρείκελα 

με τα παραμορφωμένα πρόσωπα

Και είδαμε τις επιλογές

που περίμεναν υπομονετικά στον αέρα

Κάποιες ήταν γραμμένες με αίμα

Πάνω σε βρώμικο, κιτρινισμένο χαρτί

Κάποιες φωτίζονταν από τη φλόγα κεριού

Κάποιες ήταν τυπωμένες σε εκτυπωτή

και φωτίζονταν από ηλεκτρικό φως

Κάποιες ήταν χειρόγραφες

Προσεκτικά συντεταγμένες

Και φωτισμένες από ηλιακό φως

Και κάποιες ήταν αυτόφωτες

Σα να΄ταν γραμμένες από μελάνι φωτεινό

Πάνω σ΄αιθέριο χαρτί

Παρατηρήσαμε τον πλούτο των επιλογών

Και νιώσαμε το απότομο τράβηγμα

Η ενέργεια που κρατούσε τ΄ανδρείκελα ορθά

μας καλούσε πίσω στις προσωρινές μας θέσεις

Στρίψαμε λοιπόν από τη φωταγωγημένη λεωφόρο

και βαδίσαμε στο λασπωμένο σοκάκι

με την παλιά, καμμένη λάμπα

Και ξαφνιαστήκαμε όταν είδαμε φως

να έρχεται απ΄τον καινούριο λαμπτήρα

που είχε πάρει τη θέση του αραχνιασμένου

και καμένου παλιότερου

Τώρα μπορούσαμε να δούμε πιο καθαρά

κάποιες από τις επιλογές

που ήταν πάντα εκεί

Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε

πως τα λουριά γύρω από τους λαιμούς μας

είχαν χαλαρώσει...

22 Φεβρουαρίου 2017