Η συγχώρεση είναι εργαλείο του παρόντος χρόνου. Της περιόδου που διανύει η ανθρωπότητα. Είναι τοποθετημένη στη συνείδηση του ανθρώπου με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τη χρησιμοποιήσει χωρίς πολλά εμπόδια από τον περίγυρο.
Ακόμη και τα άτομα που δεν ακολουθούν κάποιο θρησκευτικό σύστημα, αισθάνονται μια κάποια άνεση με το εργαλείο της συγχώρεσης, καθώς είναι αρκετά εξοικειωμένοι με το κόνσεπτ. Δηλαδή έχει με διάφορους τρόπους μετακινηθεί από το χώρο της θρησκείας σε ένα ευρύτερο χώρο που έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία και συνείδηση. Απλά η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εξοικείωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού με την ιδέα της συγχώρεσης , την εποχή που η θρησκεία μεσουρανούσε στη ζωή των ανθρώπων.
Στην εποχή μας λοιπόν υπάρχει πια αυτό το προηγούμενο, η παρελθούσα σχετική συνειδησιακή εκπαίδευση, που υποστηρίζει τους νέους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιεί σήμερα ο άνθρωπος το εργαλείο της συγχώρεσης.
Εδώ παίζει ρόλο βεβαίως και η κυτταρική μνήμη, που με τη σειρά της υποστηρίζει συναισθηματικά το όλο εγχείρημα. Διότι χωρίς τη συναισθηματική βάση, όλες οι κινήσεις μοιάζουν κενές.
Με τη συναισθηματική υποστήριξη που παρέχει η κυτταρική μνήμη μέσω της κωδικοποιημένης πληροφορίας που υπάρχει αποθηκευμένη στο DNA, η κίνηση γίνεται συγκίνηση. Η ενέργεια δηλαδή της συγχώρεσης χρωματίζεται από τη συγκίνηση που παρέχει η συναισθηματική φόρτιση, κι έτσι η διαδικασία της συγχώρεσης παράγει ουσιώδες έργο.
2 Φεβρουαρίου 2017
Μιχαήλ και Γαβριήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου