Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Λοιπόν, τί είναι Ανάληψη; (μετάφραση αποσπάσματος από τη σειρά άρθρων με τίτλο "Πως να αναληφθείς", της Μισέλ Γουόλινγκ)

Είμαστε θεϊκές, κοσμικές, εξατομικευμένες πτυχές του Δημιουργού μας. Για να γνωρίσει τον εαυτό του, ο Δημιουργός μας, χρειάζεται να επεκταθεί, να βιώσει. Το ενεργειακό πεδίο που είναι ο Δημιουργός είναι τόσο μεγάλο ώστε να μην μπορεί να κινηθεί σε όλο το σύμπαν, έτσι ο Δημιουργός απέστειλε σωματίδια του εαυτού του που έπρεπε να σμικρυνθούν και σχημάτισε πολλές μονάδες δημιουργών οντοτήτων. Στη συνέχεια αυτά τα όντα δημιουργοί απέστειλαν σωματίδια των εαυτών τους ως ψυχές και αυτές οι ψυχές απέστειλαν μια πτυχή του εαυτού τους μέσα σε ένα υλικό σώμα. 

Η εμπειρία της ανθρώπινης ζωής μεταδίδεται και αντικατοπτρίζεται πίσω στο Δημιουργό. Η Ανάληψη επιτυγχάνεται ακολουθώντας το νήμα της συνειδητότητας που συνδέει εσένα, τον άνθρωπο, με την ολότητα αυτού που είσαι ως μία σπίθα του Δημιουργού και συνειδητά αυξάνοντας το φως σου φέρνοντας περισσότερα από αυτά τα σωματίδια στο υλικό σου σώμα. Τα σώματά μας σχεδιάστηκαν από πτυχές του Δημιουργού ώστε να έχουμε αυτή την εμπειρία αλλά πρώτα πρέπει να βρούμε το εγχειρίδιο χρήσης για το ανθρώπινο σώμα. Το νήμα της συνειδητότητας που μας συνδέει με τις ψυχές μας, τη μονάδα και το Δημιουργό βρίσκεται πίσω από την πόρτα της καρδιάς μας. Όταν η πόρτα ανοίξει, το ανθρώπινο σώμα είναι το όχημα που θα μας μεταφέρει οπουδήποτε θελήσουμε να πάμε, με τη βοήθεια του ανώτερου εαυτού μας.

Κάθε άτομο που ενσαρκώνεται σ' αυτόν τον πλανήτη έχει μια εξαιρετική ευκαιρία να συνδεθεί με το ρεύμα του φωτός που είναι προσβάσιμο σε μας αυτή την εποχή, λόγω της ευθυγράμμισης των πλανητών και των αστέρων. Μόλις αφυπνιστούμε ως προς το λόγο για τον οποίο είμαστε εδώ, οι περισσότεροι από μας επιθυμούμε να προχωρήσουμε και να υψωθούμε όπως ο φοίνικας από τις στάχτες και να αποφασίσουμε που θέλουμε να πάμε στη συνέχεια. Η αναληφθείσα εκδοχή του υλικού μας σώματος που είναι το φωτεινό μας σώμα, έχει τους κωδικούς που απαιτούνται ώστε να ανοίξουν πολλές αστρικές πύλες και σκουληκότρυπες που θα μας δώσουν την επιλογή της επιστροφής σε ένα γνώριμο μέρος ώστε να επισκεφθούμε παλιούς φίλους ή μέλη της ψυχικής μας οικογένειας είτε να υπηρετήσουμε ως πρεσβευτές σε άλλους πλανήτες που μπορεί να χρειάζονται τις εμπειρίες μας προκειμένου να εξελιχθούν στο μονοπάτι της δικής τους επιστροφής πίσω στο Δημιουργό. Οι δυνατότητες είναι ατέλειωτες όσο και η φαντασία μας.

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Το Μαγικό Φίλτρο της Αναγέννησης

Καθώς κλείνω τα μάτια μου
Με τυλίγει η αμνησία
Ξεχνώ τα εγκόσμια
Κι αποτραβιέμαι στο προσωπικό μου Σύμπαν

Νιώθω την ασφάλειά του
Τη ζεστασιά της δημιουργία μου

Ποταμός εικόνων κι αισθήσεων ρέει εντός μου
Και μια μελωδία ηχεί

Τη γνωρίζω
Εγώ τη συνέθεσα

Μέσα της ακούω τα πουλιά του ονείρου
Ακούω το νερό που κελαρύζει
Υπενθυμίζοντάς μου τη Ροή της Αλλαγής

Στο βάθος βουνά χιονοσκέπαστα
Λάμπουν μέσα σ' ένα Φως χρυσαφένιο
Ένα φως που το υποδέχονται
Τα μάτια της Ψυχής μου
Σαν παλιό φίλο

Με αγκαλιάζει κι αναστενάζω
Νιώθω το βάρος της θλίψης να ελαφραίνει

Το φως παίρνει τη μορφή χρυσού Αγγέλου
Και η επιρροή της φωτεινής αγκαλιάς δυναμώνει

Ακουμπώ επιτέλους το κεφάλι μου στον ώμο του
Και πριν το καταλάβω
Δάκρυα αναβλύζουν

Καθαρίζουν το βλέμμα μου
Σχηματίζουν ένα ρυάκι
Που καταλήγει στα πόδια μου
Όπου και ξεπλένει τη σκόνη

Όλη η γκρίζα σκόνη υποχωρεί
Και νιώθω τη φρεσκάδα να αναζωογονεί τα κύτταρα

Οι σκληρές πατούσες μεταμορφώνονται
Σε μαλακές πατούσες βρέφους

Νιώθω το Φως να εισέρχεται ανάμεσα στα κύτταρα
Και να τα φροντίζει ένα προς ένα

Τα πόδια μου μοιάζουν με σωλήνες
Μέσα από τους οποίους
Ρέει το μαγικό φίλτρο της Αναγέννησης

Ανεβαίνει λούζοντας ένα ένα τα κέντρα μου
Βυθίζοντάς τα σε μια ευχάριστη, υγρή λιακάδα

Πάλλονται από τον ήχο της Γαλήνης

Η μελωδία μοιάζει να έρχεται από τις κορυφές των λαμπερών βουνών

Ακούω τον ψίθυρό της στο μυαλό μου
Κι αντιλαμβάνομαι πως υπήρχε πάντα εκεί

Είναι η συμφωνία της Ουσίας μου
Και την εκπέμπει η Ύπαρξή μου
Είναι το τραγούδι μιας χορωδίας
Όπου όλες οι φωνές απορρέουν από μία

Ακούγοντας τη μουσική θυμάμαι
Θυμάμαι την αγαλλίαση
Θυμάμαι τη δίχως βάρος αιώρηση

Είμαι ένα πούπουλο μέσα στον Άνεμο του Απείρου
Μα είμαι και το Άπειρο

Είμαι μια ηλιαχτίδα που αντανακλάται
Πάνω στην κρυστάλλινη επιφάνεια μιας λίμνης

Μα είμαι και ο Ήλιος που εκπέμπει την ηλιαχτίδα

Το μαγικό φίλτρο της Αναγέννησης
Καταλήγει εκεί από όπου ξεκίνησε

Στα μάτια μου

Καιρός να τα ανοίξω λοιπόν
Και να κοιτάξω την Ύπαρξη
Με το νέο μου βλέμμα...