Πεπερασμένες λέξεις

Ο Θεός δημιουργεί τις διαστάσεις, στέλνει τον εαυτό μέσα απ' αυτές στην πιο πυκνή, όπου η ψευδαίσθηση είναι παντοδύναμη και γεννάει έναν απίστευτα γιγάντιο αριθμό οντοτήτων ή αλλιώς "διαχωρίζεται" σ' έναν απίστευτα γιγάντιο αριθμό οντοτήτων, που παίζουν έναν ανάλογο αριθμό ρόλων και συσχετίζονται άρρηκτα μεταξύ τους με τρόπους που ούτε κατά διάνοια δε γίνονται αντιληπτοί από πολλές ή τις περισσότερες ίσως από αυτές.

Ποιά είναι άραεγ η υφή αυτής της "πρωταρχικής" ενέργειας; Εγώ, ως άνθρωπος, αρέσκομαι, με ευχαριστεί να την ονομάζω Αγάπη. Μ' αυτή τη λέξη αισθάνομαι ότι φτάνω όσο πιο κοντά γίνεται στο Θεό, στο Ένα, στο Άπειρο, στην Ενέργεια, στην Ουσία, στα πλαίσια της υπαρξιακής κατάστασης στην οποία βρίσκομαι, τουλάχιστον όπως έχω φτάσει να αντιλαμβάνομαι την υπαρξιακή αυτή κατάσταση.

Αντιλαμβάνομαι πόσο μα πόσο πεπερασμένες είναι οι λέξεις που χρησιμοποιώ, αλλά ο προφορικός και ο γραπτός λόγος σ' αυτή τη συχνότητα, σ' αυτή τη διάσταση, μόνο πεπερασμένοι μπορούν να είναι. Γι' αυτό και τα βιβλία ή ακόμη κι ένας Διδάσκαλος, μόνο εργαλεία μπορούν να αποτελέσουν στη διαδικασία της Εν-θύμισης, εργαλεία με τα οποία μπορεί να περιοριστεί ο παράγοντας "λογική", (η λογική που έχει καλλουπωθεί από την παιδική μας ηλικία μέσα σε ένα σύστημα που τιμά το φόβο και το ένστικτο της επιβίωσης) ώστε να μεγεθυνθεί η εσωτερική φωνή, το καθαρό συναίσθημα, που είναι η σύνδεσή μας ή έστω μας δίνει το σήμα της σύνδεσής μας με την Πηγή.