Το λουλούδι της χαράς παραείναι λεπτεπίλεπτο για να ανθίσει στη γεμάτη καπνιά ατμόσφαιρα των εγκόσμιων μυαλών, τα οποία την ποθούν μέσα από τα λεφτά και τα υπάρχοντα. Η χαρά μαραίνεται επίσης, όταν οι άνθρωποι την ποτίζουν ανεπαρκώς θέτοντας όρους στην ευτυχία τους, λέγοντας στον εαυτό τους, «Δεν θα είμαι πραγματικά ευτυχισμένος μέχρι ν’αποκτήσω εκείνο το αυτοκίνητο (ή το φόρεμα, το σπίτι, τις διακοπές δίπλα στη θάλασσα)!». Οι υλιστές, όσο μανιωδώς κι αν κυνηγούν την πεταλούδα της χαράς, ποτέ δεν επιτυγχάνουν στο να την πιάσουν. Αν ήταν ν’αποκτήσουν όλα όσα ποτέ η καρδιά τους ποθούσε, η ευτυχία ακόμη θα τους διέφευγε.

Από την άλλη, ανθίζει φυσικά στις καρδιές αυτών που είναι εσωτερικά ελεύθεροι. Ρέει αυθόρμητα, όπως μια ορεινή πηγή μετά τις μπόρες του Απρίλη, σε μυαλά που είναι ευχαριστημένα με την απλή ζωή και που πρόθυμα αποποιούνται το σωρό των περιττών, αποκαλούμενων «αναγκών»- τα ονειρικά κάστρα ενός ανήσυχου μυαλού.

Σε κάθε περίπτωση, ο ερημότοπος της φαινομενικής απώλειας, αποτυχίας και απογοήτευσης, μπορεί να τα καταφέρει να ανθίσει ξανά, όπως μια άγονη έρημος έπειτα από άφθονη βροχή. Φρεσκοανθισμένα λιβάδια γαλήνης εμφανίζονται ξαφνικά σε μυαλά που αναζητούν εσώτερη ανάπαυση. Η ψυχή τότε γνωρίζει μια ευτυχία πιο πολύτιμη από τη μεγαλύτερη επιτυχία που μπορεί να επιτευχθεί μέσω των εγκόσμιων επιδιώξεων.

Αν εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, γλιστρήσετε ποτέ ή πέσετε ακόμη από τη σκάλα της επιτυχίας και βρείτε τον εαυτό σας εγκαταλελειμμένο από τα πλούτη και την τιμή και αναγκασμένο να ζει υπό ταπεινές συνθήκες- μη πενθήσετε. Καλωσορίστε μάλλον τη νέα περιπέτεια που έθεσε η ζωή μπροστά σας.

Αν τα όνειρά σας κείτονται κατεστραμμένα γύρω σας, προσαρμοστείτε γενναία στις μεταβληθείσες καταστάσεις. Στην απλότητα θα βρείτε- ακόμη κι αν δεν την αναζητήσατε εκεί!- τη γλυκιά ευτυχία που η καρδιά σας πάντα ποθούσε.

Η ζωή θα σας δώσει περισσότερα απ’όσα ποτέ ονειρευτήκατε, αν επαναπροσδιορίσετε  μόνο την ευημερία: όχι ως εγκόσμιο κέρδος, αλλά ως εσώτερη θεϊκή ευχαρίστηση.